भिंगरीचं आत्मवृत्त

घरघर भिरभिर अनंत वळणे
स्वतःभोवती घेऊन पडणे
घेता फिरकी हर्ष फुलावा
निश्चित जरी मग अडखळणे

फिरण्याचा मज गर्व नसावा
पडण्याचा अन खेद नसावा
सुंदर इतुके जीवन माझे
मरण्यालाही अर्थ नसावा

देवाघरल्या फुलांस रंजन
वाऱ्याचे ते अवीट गुंजन
आणिक नाही आकांक्षा मज
माझी मजला फुले निरंजन

धनिक निर्धन मज ना ठावे
कुणी न उजवे कुणी न डावे
निर्भय भरभर गिरगिर फिरुनी
प्रेम तयांचे परत करावे

मातीशी हे अतूट नाते
स्वार हवेवर होऊन वाटे
पर्वत मजला खुजा दिसावा
अवघे नभ अन मुठीत दाटे

काळ उलटला तपेन सरली
पुलाखालुनी बरेच पाणी
वाहूनि गेले; आता अडगळ
धुलिकण माझे सखे सोबती

अधूरी धूसरशी स्मृतिचित्रे
मनी दीवण्या जुळून येती
इच्छांचे या चिंतन करता
अश्रूंचे बंधारे फुटती

हाती कुणी मज अलगद उचलूनि
श्वास मोकळे परत करावे
झटकुनी विश्वाचि ही मरगळ
स्वच्छंदी अन मुक्त फिरावे


-निखिल अनिल जोशी